www.krzysztofkopec.pl Data: Piątek, 29 Marzec 2024 r. |
Karabin maszynowy Hotchkiss wz.14 Podstawowy francuski ciężki karabin maszynowy okresu obu wojen światowych, stanowił także standardowe uzbrojenie francuskich wozów bojowych z pierwszej wojny światowej. Na uzbrojenie Wojska Polskiego km-y Hotchkiss wprowadzono w 1919 roku - maksymalnie posiadano ich około 2620 sztuk (1936), używanych głównie jako ciężkie karabiny maszynowe na podstawie trójnożnej. Z uzbrojenia oddziałów liniowych wycofano je do 1936 roku. W polskiej broni pancernej karabiny maszynowe wz. 14 używane były początkowo w pojazdach pochodzenia francuskiego: czołgach Renault FT-17 i samochodach pancernych Peugeot. Pod koniec
lat dwudziestych zostały zastąpione przez km-y wz. 25. Karabin maszynowy wz. 14 Hotchkiss działał na zasadzie wykorzystania energii gazów prochowych odprowadzanych przez boczny otwór w lufie. Zamek ryglowany niesymetrycznie przy pomocy klina wahliwego, uruchamianego energią gazów prochowych. Lufa nieruchoma, o dużej masie, chłodzona powietrzem, w tylnej części miała użebrowanie w celu polepszenia chłodzenia. Gwint czterobruzdowy lewoskrętny. Mechanizm
spustowy przystosowany tylko do ognia ciągłego. Km Hotchkiss odznaczał się prostą budową (tylko 78 części) i dobrym działaniem mechanizmów, a szybkostrzelnością praktyczną nie ustępował broniom chłodzonym wodą. Początkowo, w okresie I.w. karabin zasilany był z "tacki" - płaskiej taśmy na 24 lub 30 nabojów, następnie zaczęto
stosować taśmę stalową na około 249 - 251 nabojów. W polskich pojazdach pancernych stosowano także połówki taśm (około 128-nabojowe). Był bardzo łatwy w obsłudze. Sekcję strzelecka do prowadzenia skutecznego ognia można było wyszkolić praktycznie w ciągu kilku dni, co było bardzo istotnym czynnikiem, który miał wpływ na wynik wojny polsko-sowieckiej w 1920 r. Instrukcja obsługi karabinu maszynowego Horchkiss wz.14 (ze zbiorów P. Sławomira Wiatrowskiego) |